fertig machen

۱. تمام‌کردن

tr.; ugs. (beenden)

۲. حاضرکردن (برای)، آماده(ی کاری) کردن؛ مهیاکردن

tr.; + zu (vorbereiten)

۳. پوستِ کسی را کندن، پدرِ کسی را درآوردن، داغان‌کردن؛ کلافه‌کردن؛ کفری‌کردن

tr.; ugs. (körperlich, seelisch usw.)

۴. حسابی دعوا‌کردن، سرکوفت‌زدن به

tr.; ugs. (zurechtweisen)