erliegen
intransitiv۱.
Dat.
۲. بهزانودرآمدن در برابرِ، از عهدۀ کسی برنیامدن، تسلیمِ کسی شدن، مغلوب شدن
(einem Gegner usw.); [ist]
۳. مردن از؛ بهدنبالِ/ بر اثرِ چیزی ازپادرآمدن
(einer Krankheit usw.); [ist]
مثال ها:
در اثر یک بیماری مردن
einer Krankheit erliegen
در اثر جراحات شدید وارده جان سپرده است
er ist den schweren Verletzungen erlegen
۴. دچارِ [وسوسه، خطا و غیره] شدن؛ [وسوسه] شدن؛ [بهوسوسه] افتادن
Funktionsv. (einer Versuchung usw.); [ist]
مثال ها:
اشتباهکردن، دچارِ اشتباه شدن؛ گول خوردن
einer Täuschung erliegen
۵. فلج/ متوقفکردن؛ ازکارانداختن
zum Erliegen bringen
مثال ها:
فلج/ متوقفشدن؛ ازکارافتادن
zum Erliegen kommen