entweichen
intransitiv۱. خارجشدن (از) (گاز؛ هوا)
(Gas usw.); [ist]; + aus oder Dat.
۲. فرارکردن/ دررفتن/ گریختن (از جایی، از دستِ کسی)
(Person); [ist]; + aus oder Dat.
۱. خارجشدن (از) (گاز؛ هوا)
(Gas usw.); [ist]; + aus oder Dat.
۲. فرارکردن/ دررفتن/ گریختن (از جایی، از دستِ کسی)
(Person); [ist]; + aus oder Dat.