ausbleiben
intransitiv۱. حاصل نشدن، به دست نیامدن
Erfolg usw.
عبارات کاربردی:
معلوم/ بدیهی بود که
es konnte nicht ausbleiben, dass
۲. (بر خلاف انتظار) نیامدن؛ به وقوع نپیوستن؛ انجام نشدن
Besuch, Kunde, Periode, Regen usw.; [*][ist]
مثال ها:
(در مورد خانم ها) پریود نشد
ihre Regel blieb aus
تنفس قطع شد
die Atmung blieb aus
۳. بیرون ماندن؛ به خانه نیامدن
wegbleiben