anrennen
transitiv/intransitiv۱. (در حال دویدن) خوردن به، برخورد کردن به؛ زدن به
itr., [*]; ist; anrennen an Akk./ gegen (anstoßen)
۲. حمله آوردن به، حمله کردن به، حمله بردن به، هجوم آوردن به، هجوم بردن به
itr., [*]; ist; anrennen gegen (angreifen)
۳. مخالفت کردن با، جنگیدن با
itr., [*]; ist; anrennen gegen (Widerstand leisten)
۴. دوان دوان نزدیک شدن، دوان دوان آمدن/ از راه رسیدن
angerannt kommen
۵. (در حال دویدن) خوردن به (چیزی)/ تنه زدن به (کسی)
tr.