widerstehen
intransitiv۱. طاقت آوردن در برابرِ؛ تاب آوردن در برابرِ، مقاومت کردن در برابرِ
Dat.
مثال ها:
نتوانستم طاقت بیاورم، عاقبت وسوسه / تسلیم شدم
ich konnte der Versuchung nicht widerstehen
ساختمانها در برابرِ توفان تاب آوردند
die Häuser widerstanden dem Sturm
۲. حالِ کسی را به هم زدن، حالِ کسی از چیزی به هم خوردن، از چیزی عُقش گرفتن / نشستن [مبتذل]
etwas widersteht jmdm.